Higher Education

Refocusing the Self in Higher Education

A Phenomenological Perspective

By Glen Sherman

کتاب حاضر، همان‌طور که از عنوان فرعی آن برمی‌آید، مطالعه‌ای فلسفی با رویکردی پدیدارشناختی درباره آموزش عالی است. آموزش عالی گرچه از مقاطع تکمیلی نظام‌های تعلیم و تربیت محسوب شده و تمام کشورها با گسترش و عمق‌بخشی به عملکردهای این حوزه به‌دنبال توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جامعه خود هستند، اما تاکنون از نظر فیلسوفان تعلیم و تربیت به‌نوعی مغفول مانده است؛ به‌طوری که با جستجویی ساده در اینترنت درمی‌یابیم که آثار مرتبط با فلسفه آموزش عالی بسیار اندک است. بر همین اساس، ضعف‌های بنیادین و خلأهای پژوهشی زیادی در این قلمرو مشاهده می‌شود. به‌عنوان نمونه، در ادبیات آموزش عالی، نظریه‌های یادگیری و رشد بدون ملاحظه بینش‌های اساسی فلسفی عمدتاً برگرفته از روان‌شناسی هستند. از این‌رو، کتاب حاضر به خلأهای نظری آموزش عالی حاصل از بی‌توجهی به فلسفه اشاره داشته و اهمیت تاریخ فلسفه برای قلمرو آموزش عالی را منعکس می‌کند. همچنین، بینش‌های اساسی برگرفته از رویکردهای فلسفی پدیدارشناسی و واسازی به‌شیوه‌ای قابل فهم در این کتاب بیان شده و دلالت‌های آن‌ها برای یادگیری و رشد توضیح داده شده‌اند. در نهایت، دیدگاه‌های فلسفی نویسنده درباره شیوه‌های بدیل اندیشه در خصوص مواردی چون تجربه دانشجویی، یکپارچه‌سازی برنامه‌های درسی، فوق‌برنامه‌ها، و ... در آموزش عالی بیان شده است.